Przecudowne krajobrazy rajskich plaż, położonych na przeszło 7 tys. wysp, niesamowita zieleń tropikalnych lasów, lazurowy błękit wody, bogata i supernowoczesna metropolia z wieżowcami, a równolegle do tego, wybuchające wulkany, prymitywne chaty na palach, wioski zniszczone przez huragany i tajfuny (najbardziej znany to Yolanda z 2013), slumsy nad totalnie zaśmieconym brzegiem Pacyfiku, chata o powierzchni 18 m2 zamieszkana przez 30 osób i więzienie na 800 osób, w którym przebywa 3 800 ludzi, upchanych nieludzko, jak przysłowiowe „sardynki w puszcze”. Kraj odkryty przez Fryderyka Magellana, w którym używa się ok. 170 języków i ponad 300 dialektów, miejsce, gdzie, wg Narodowego Urzędu Statystycznego, 1 na 5 kobiet w wieku 15-49 doświadczyła przemocy fizycznej, w którym istnieje również przemoc seksualna, psychiczna i ekonomiczna, a także handel ludźmi. To tylko niektóre z migawek, przedstawiających Filipiny i sugerujących nam, z jakimi problemami borykają się mieszkańcy tego państwa, o które, wspólnie razem, modliliśmy się 1 marca na tegorocznym Światowym Dniu Modlitwy.
Tym razem swej szczodrej gościnności użyczyły nam, (ponad 250 osób) parafie Pszczyna i Studzionka. Nasze spotkanie rozpoczęło się nabożeństwem, prowadzonym przez panią diakon Renatę Raszyk. W tym roku liturgię do niego przygotowały chrześcijanki z Filipin, które na hasło przewodnie wybrały słowa: „Czy jestem wobec ciebie niesprawiedliwy?, na podstawie przypowieści z Ewangelii Mateusza 20.1-16. Młodzież przedstawiła nam pantomimę do tej historii, a chór pszczyńskiej parafii uświetnił nabożeństwo swymi pieśniami. Mogliśmy też złożyć ofiarę pieniężną na potrzeby Filipin, aby nie tylko samą modlitwą ich wesprzeć, ale też i materialnie im pomóc.
W Sali OSP w Brzeźcach, do której przenieśliśmy się po nabożeństwie, pani Anna Rakowicz przybliżyła nam, poprzez slajdy i ciekawą prelekcję, to odległe miejsce. Uzupełnieniem wykładu była degustacja regionalnych dań z Filipin: ryż z zawiesistym sosem mięsnym, przepyszne mini naleśniki Lumpia, ciasta na bazie mąki ryżowej i mleczka kokosowego oraz tajemniczy deser „Halo Halo” – stanowiący miksturę owoców i płatków migdałów.
Ten szczególny dzień, jakim jest Światowy Dzień Modlitwy, skupia wokół siebie chrześcijanki różnych wyznań. Jest to ruch ekumeniczny o 130-letniej tradycji i obecnie obejmuje już ponad 170 krajów. W Polsce pierwsze nabożeństwo ŚDM (wtedy jeszcze był to Światowy Dzień Modlitwy Kobiet) odbyło się 4 marca 1927 r. w Kościele Baptystycznym w Łodzi. W naszej, międzyparafialnej, społeczności mamy 18-letnią tradycję tych spotkań. Cieszy nas niezmiernie, że wspólnie razem umocnieni w Jezusie Chrystusie, naszym Panu i Zbawicielu, możemy być taką jedną dużą rodziną, która, poznając tradycję, kulturę i problemy chrześcijan innych krajów, modli się o innych. Niesamowicie ważnym jest też, by zastanowić się nad samym sobą i nad tym, czy potrafimy cierpieć z cierpiącymi, okazując im solidarność i cieszyć się razem z tymi, którzy odnoszą sukces i powodzi im się lepiej od nas. Czy udało nam się ostatnio kogoś pochwalić i wyrazić swe uznanie? Czy nagradzamy innych za to, co robią? Czy tylko uważamy, że to „ich obowiązek” i nie usłyszą od nas dobrego słowa? Z tą i kilkoma jeszcze innymi, myślą, pozostawiła nas pani diakon Renata Raszyk, rozdając nam do przemyślenia, po powrocie do domu, pytania o naszą codzienność.
Bardzo wszystkim dziękujemy za tak wspaniale przygotowane spotkanie i za wspólną społeczność. Za rok, jeśli Pan pozwoli, sami będziemy gospodarzami spotkania. Tematem liturgii na 2018 rok będzie hasło: „Wszystko co stworzył Bóg jest dobre”, przygotowane przez Komitet Światowego Dnia Modlitwy z Surinamu. Niech dobry Bóg udzieli nam swych sił i mądrości byśmy podołali temu zadaniu.
tekst: Grażyna Jarosz
37 lat mija od wmurowania kamienia węgielnego pod budowę ewangelickiego kościoła ap. Piotra i Pawła w Warszowicach, wzniesionego na fundamentach zniszczonego podczas wojny kościoła. W ostatnią niedzielę czerwca warszowicki zbór obchodzi uroczystość Pamiątki Poświęcenia swojego Kościoła. W ostatnich miesiącach kościół przeszedł gruntowny remont, w dużej części wykonany przez samych parafian. Podczas nabożeństwa nie zabrakło nawiązań do pracy zborowników i ich troski o to miejsce.
